بسم الله الرحمن الرحیم

 مثل هر سال راهپیمایی 22 بهمن بود و جمعیت در خیابان ها موج می زد.همه آمده بودند که اسلام تنها نماند. همه آمده بودند که سردمداران کفر بدانند انقلاب اسلامی به یاری خدا تنها نمی ماند ، اما نمی دانم چرا در این میان عده ای بی توجه به حریم محرم و نامحرم حرکت می کردند و تنه میزدند و رد می شدند.انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.تفاوتی هم نبود میان خانم  و آقا.جالب تر اینکه برخی آقایان به شدت مراقب خانواده خود بودند ، اما از اینکه به خانم دیگر تنه بزنند یا دستشان با آن ها برخورد کند ابایی نداشتند!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

نمی دانم می شود برای راهپیمایی های عظیم و حفظ حریم ها چاره ای اندیشید یا نه ، اما این قدر می دانم که هرکس می تواند خودش این حریم را حفظ کند. به ویژه آقایان.به نظرم می آید عدم رعایت این حریم ظلم است به آن هایی که مقید به حفظ این حریم ها هستند.

بسم الله الرحمن الرحیم

عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

سرشارم از شادی و سر مستم از غرور مسلمانی و به درگاهت فریاد می کنم که الهی کفی بی عزا ان اکون لک عبدا و کفی بی فخرا ان تکون لی ربا انت کما احب فاجعلنی کما تحب

خدایا نمی دانم چه می شد بهتر از این برایم بخواهی که مسلمان باشم و ایرانی.چه می شد بهتر از این برایم بخواهی !

امشب بزرگترین شب عالمین است و ما غرق نور و سرور ، اما شرم حضور.شرم دارم از مسلمانیم آن گاه که خواهران و برادران بحرینیم را به یاد می آورم.شرم دارم از این همه الطافت آن گاه که برادران و خواهران آزاده ام را در آن سوی جهان مشاهده می کنم. شرم دارم از مسلمانیم آن گاه که ولی امرم را با ندای این عمار به یاد می آورم و شرم دارم از مسلمانیم آن گاه که تصور تلاش برای ظهورش دارم و چون به گذشته می نگرم هیچ نکرده ام...

بسم الله الرحمن الرحیم

در این دنیای مجازی می گردم شاید بیابم همراهی که سید علی را یار باشد؛ همه خود را عاشق او می دانیم و ندای ما اهل کوفه نیستیم سر می دهیم،  نمی دانم چگونه است که این عشق ما را به نماز جمعه می کشاند ، اما پس از آن سخنانش فراموشمان می شود.نمی دانم چه می شود که کمتر کسی عمیقا به فرموده هایش می اندیشد. نمی دانم چه می شود که کمتر عاشقی یادش می ماند شهیدی که از او می گوید اگر امروز بود لفظ به لفظ سخنان گهربار امامش را سرلوحه زندگی خود می کرد.

چه کسی پس از بیانات امروز در راستای تحقق آنها قدم برداشت؟

چه کسی یادش ماند افسر جنگ نرم است؟

بهمن ماه است و بوی شلمچه و اروند و خرمشهر... سرمست و حیران  رفتنمان می کند ، اما نمی دانیم  که شهدا لحظه لحظه مان را نظاره می کنند. شهدا می بینند که به زبان یار امامم بوده ام. حتی در سرمای بهمن ماه  زمین سرد فرشم شده تا سخنانش روحم را بنوازد ، اما چه کردم برای تحقق این بیانات ، برای تنها نماندن رهبر ، برای تنها نماندن رهبر، برای تنها نماندن رهبر ، حتی نمی دانیم  پیام اماممان چه بود!!!!!!!!!

آیا به واقع ما اهل کوفه نیستیم؟؟؟