نماز شام  غریبان  چو گریه  آغازم                                                       به مویه های غریبانه  قصه   پردازم

به یاد یار و دیار آنچنان  بگریم  زار                                                        که ازجهان ره و رسم سفر  براندازم

من از دیار حبیبم  نه از بلاد  غریب                                                       مُهیمِنا به  رفیقان خود  رسان   بازم

خدای را مددی ای  رفیق ره تا من                                                      به  کوی   میکده  دیگر  علم   برافرازم

خرد ز  پیری من کی  حساب برگیرد                                                    که باز با صنمی طفل عشق می بازم

به جز صباوشِمالم  نمی شناسدکس                                                   عزیزمن که به جز باد نیست دمسازم

هوای  منزل   یار آب زندگانی  ماست                                                     صبا بیار   نسیمی  ز خاک    شیرازم

سرشکم آمد و عیبم  بگفت روی به روی                                                  شکایت  از که کنم خانگیست  غمّازَم

ز چنگ زهره شنیدم که صُبحدم  میگفت                                                  غلام  حافظ خوش  لهجه  خوش آوازم

            آقا جان امروز هم نیامدید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟چقدر ما بی لیاقتیم!!!!!!!!!!!!!!